W piątek 14 czerwca w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius wręczona została nagroda Transatlantyk przyznawana od 2005 roku wybitnym ambasadorom literatury polskiej za granicą. W tym roku to prestiżowe wyróżnienie otrzymał Hendrik Lindepuu, tłumacz literatury polskiej na język estoński i wydawca.
Lindepuu urodził się w 1958 roku. Jako dziecko bardzo lubił oglądać filmy w znajdującym się w jego rodzinnym miasteczku kinie. Pierwszym zetknięciem się z polską kulturą było dla niego obejrzenie filmu Popioły Andrzeja Wajdy. Rzeczywiste zainteresowanie polskim filmem i teatrem zaczęło się w latach 80. W 1984 roku kupił podręcznik do nauki języka polskiego, a już w 1988 premierę miała pierwsza sztuka w jego przekładzie – Żegnaj, Judaszu Ireneusza Iredyńskiego. Na pytanie, co najbardziej zainteresowało go w polskim teatrze, odpowiada, że to po prostu totalne zauroczenie. „To tak jak pytać zakochanego, co podoba mu się najbardziej w ukochanej osobie” – wyjaśnia. Dla Hendrika Lindepuu bardzo ważnym autorem jest Czesław Miłosz, nic więc dziwnego, że jego tłumaczeniowe plany na najbliższe lata obejmują kolejnego jego dzieła – Ziemię Ulro, Dolinę Issy oraz obszerny wybór esejów. Planuje również kolejne tłumaczenia tekstów Leszka Kołakowskiego, który w Estonii jest niezwykle popularny w środowisku inteligencji.
Do autorów, których dzieła Lindepuu przekładał na język estoński, poza Czesławem Miłoszem, zaliczają się tacy wybitni twórcy, jak Witold Gombrowicz, Zbigniew Herbert, Sławomir Mrożek, Zofia Nałkowska, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, a także autorzy współcześni – Olga Tokarczuk, Małgorzata Rejmer, Witold Szabłowski i Marcin Świetlicki. Dla celów popularyzacji ich twórczości w 2002 roku założył jednoosobowe wydawnictwo – Hendrik Lindepuu Kirjastus – którego nakładem ukazały się dotychczas 42 książki polskich autorów.
Zapytany o tłumaczenie, które było dla niego najtrudniejsze, wymienia Sanatorium pod Klepsydrą Brunona Schulza. Przyczyn upatruje się w trudnym i gęstym tekście, będącym dużym wyzwaniem dla tłumacza. Jak jednak sam przyznaje, dobremu tłumaczowi nic nie sprawia problemów, czerpie z procesu tylko przyjemność.
Za swoje dokonania Hendrik Lindepuu otrzymał w Polsce Złoty Krzyż Zasługi (2005) i Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi (2009).

Źródło: https://instytutksiazki.pl/

Źródło zdjęcia: http://www.tvp.pl/